Η κρίση γεννά ηγέτες

   Όλες οι ομάδες που συμμετέχουν ενεργά σε οποιοδήποτε άθλημα και κυρίως στο ποδόσφαιρο, περνούν από φάσεις έντονης απογοήτευσης και μαρασμού αλλά διανύουν και περιόδους μεγάλης δόξας και ενθουσιασμού, όπου συνήθως γράφονται οι λαμπρές, ιστορικές τους σελίδες. Οι άνθρωποι που τις ακολουθούν, έχουν πάντα να θυμούνται συγκινήσεις, ηρωισμούς, νίκες και πανηγύρια, αλλά δεν παύουν να σχολιάζουν και πολλά αρνητικά που έχουν κατά καιρούς συμβεί, αφού όλες οι ομάδες έχουν μαθηματικά περάσει και από τις δύο "φάσεις". Το παζλ συμπηρώνει, στον καμβά της ιστορίας και μια ακόμη περίοδος, εκείνη της στασιμότητας, η οποία ευτυχώς, δεν κρατάει συνήθως πολύ...
    Στις περιόδους της ευμάρειας και των διακρίσεων, οι άνθρωποι των ομάδων ακολουθούν χωρίς ιδιαίτερες "συγκρούσεις", αφού τα αποτελέσματα είναι το χαλί που
σκεπάζει όλες τις διαφωνίες και η δόξα επιτρέπει στον καθένα να παίρνει ένα μεγάλο κομμάτι από την πλούσια πίττα της. Το πολύ πολύ, να υπάρξει και κάποια φωνή αντίδρασης αλλά μέχρι εκεί. Όσο η ομάδα νικάει και κατακτά τίτλους, οι φιλοφρονήσεις δίνουν και παίρνουν. Όλοι είναι "αγαπημένοι", όλοι είναι χρήσιμοι και σημαντικοί, όλοι είναι αναγκαίοι αλλά και παραχωρητικοί. Κανείς δεν αρνείται στο διπλανό του, ακόμη κι αν δεν συμφωνεί, πως αυτός ήταν ο βασικός συντελεστής μιας επιτυχίας. Όλοι χαμογελούν. Όλοι καμαρώνουν...
    Στις περιόδους της στασιμότητας, αρχίζουν να φαίνονται οι επίδοξοι μνηστήρες. Όσοι επιθυμούν να αναλάβουν τα ηνία μιας ομάδας, εμφανίζονται να έχουν άποψη, να την εκφέρουν δημοσίως, να δημιουργούν εστίες συνεργασιών. Κατακρίνουν -με τακτ- τους διοικούντες, έχουν έτοιμες λύσεις και δείχνουν πανέτοιμοι να αναλάβουν, αφού δίνουν το στίγμα της ανωτερότητας απέναντι σε όλους. Η ανάληψη των καθηκόντων απ'ο αυτούς, είναι θέμα χρόνου, αφού δεν υπάρχει ισχυρή αντίσταση. Αν υπήρχε, η ομάδα δεν θα ήταν σε στασιμότητα...
   Τα μεγάλα προβλήματα είναι στις περιόδους κρίσης. Εκεί που κυριαρχεί η απογοήτευση, εμφανίζονται όλες οι κακές πλευρές του ανθρώπινου χαρακτήρα, αφού το χαλί της επιτυχίας δεν υπάρχει για να καλύψει τίποτε, ενώ κάνουν θραύση όλοι εκείνοι που οσμίζονται από πολύ μακρυά τις ευθύνες και καταφέρνουν με μοναδική μαεστρία, όχι μόνο να τις αποφεύγουν αλλά και να δείχνουν με το δάχτυλο τους άλλους. 

   Είναι όμως και οι περίοδοι που αναδεικνύουν τους πραγματικούς ηγέτες, εκείνους που δεν διστάζουν να αναλάβουν τις μεγάλες ευθύνες και να παραμείνουν όρθιοι στη μάχη. Είναι αυτοί που κρατούν ψηλά τις σημαίες, τις αξίες και την αξιοπρέπεια των ομάδων, και αυτοί που οδηγούν όσους έχουν απομείνει σε ασφαλείς δρόμους. Αυτοί που ξεσηκώνουν όσους αδιαφορούν, που συσπειρώνουν αυτούς που έχουν σκορπίσει. Γι' αυτούς, η ιστορία έχει πάντα μια ξεχωριστή θέση. Τη οποία, αργά ή γρήγορα τους την απονέμει. Ίσως πιο αργά, αφού η ιστορία, φροντίζει πάντα να εξαφανίζονται πρώτα από το προσκήνιό της, όλοι εκείνοι που δεν αξίζουν ιδιαίτερες διακρίσεις...

πηγή: Αργολικά Σπόρ