Νίκος Μητροσύλης: "Όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια για το μέλλον … οι Θεοί γελούνε".

     Συνέντευξη από καρδιάς του προπονητή του Πανναυπλιακού, ο οποίος μιλά για όλους και για όλα αποκλειστικά στον Θανάση Αρμπερώρη.

       Τον γνωρίσαμε σαν προπονητή από πολύ νωρίς, μόλις το 1992 στον Εθνικό Τολού. Την ομάδα με την οποία αγωνίστηκε στη Δ' Εθνική, μετά από μια σύντομη παρουσία στον Πανναυπλιακό στην Γ΄ Εθνική. Τελειόφοιτος των ΤΕΦΑΑ, έβαλε τη σφραγίδα του σε όποια ομάδα κι αν δούλεψε. Κάποια στιγμή, άφησε το τοπικό πρωτάθλημα και έκανε ένα τεράστιο άλμα, δουλεύοντας πλάι στους Γιάτσεκ Γκμόχ και Άνθιμο Καψή, στον Εθνικό Πειραιά στο πρωτάθλημα της Α' Εθνικής...!!!      

  Γυρίζοντας και πάλι στην Αργολίδα, πρωταγωνιστεί σε ομάδες που κάνουν πρωταθλητισμό, όπως ο Αστέρας Δρεπάνου, ο Ατρόμητος Παναρητίου, ο Ασκληπιός Επιδαύρου για να γνωρίσει την καταξίωση ανεβάζοντας την νεοσύστατη Ένωση Μιδέας στην Δ' Εθνική. Μένει όμως για λίγο στη Δ' και ξαναγυρίζει σε ομάδες που πρωταγωνιστούν.

   Το 2011, η ένωση του Πανναυπλιακού με την Ένωση Μιδέας δεν ξεκινάει καθόλου καλά. Σε 5 αγώνες έχει μόλις μία νίκη, είναι στην προτελευταία θέση και ο κίνδυνος του υποβιβασμού, πλέον ορατός. Αναλαμβάνει τον Πανναυπλιακό σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή και σε μια περίοδο που όλα είναι έτοιμα να γκρεμιστούν.

   Χαρακτήρας με πείσμα, γνώστης της ποδοσφαιρικής ψυχολογίας καθότι και παιδαγωγός, άνθρωπος που έχει τεράστια εμπιστοσύνη στις γνώσεις του και τις δυνατότητές του, οδηγεί τον ταραγμένο σύλλογο σε σταθερή τροχιά, για να τερματίσει στην περσινή χρονιά στην τέταρτη θέση. Το καλοκαίρι που πέρασε, οι άνθρωποι του Πανναυπλιακού εμπιστεύονται και πάλι το τιμόνι της ομάδας στα χέρια

του, και μάλιστα αποδυναμώνοντας αρκετά το ρόστερ..!!!! Πολλοί μιλούν για σίγουρο υποβιβασμό στο τοπικό, άλλοι είναι βέβαιοι για επιστροφή στα "χωριά" χωρίς μάλιστα ισοπαλία, άλλοι εκφράζουν την απαισιοδοξία τους για τη συνέχεια.... Προφανώς λογάριαζαν χωρίς τον βασικό ξενοδόχο......

     Τώρα που τέλειωσε το πρωτάθλημα και κάνοντας ένα flash back μέσα από τα παιχνίδια, ο στόχος παραμονή θα μπορούσε να είχε έρθει ποιο νωρίς?
   Φέρνοντας πίσω στο μυαλό μου, ένα  ένα τα παιχνίδια, σίγουρα μπορούμε να ισχυριστούμε πως η υπόθεση "άνοδος" θα μπορούσε να έχει επιτευχθεί πολύ πιο νωρίς. Στο τέλος του πρώτου γύρου, παρά τα πολλά προβλήματα που αντιμετώπιζε η ομάδα, παίξαμε στον Παρνασσό και κερδίζοντας 3-1, ξεφύγαμε πέντε πόντους. Μετά από δύο αγωνιστικές, σε συνδυασμό αποτελεσμάτων, ξεφύγαμε οκτώ. Από κει και μετά, ξεκίνησε μια αναταραχή με αφορμή κακές σχέσεις της Διοίκησης με τους ποδοσφαιριστές, με αποτέλεσμα να μας προσπεράσει ο Παρνασσός τρεις..!!! Μετά τη γενική Συνέλευση, η κρίση εκτονώθηκε, η Διοίκηση απέκτησε νέα μέλη που ήταν πολύ κοντά στην ομάδα και το τέλος ήταν αυτό που όλοι ξέρουμε....

   Πόσο δύσκολο είναι για έναν προπονητή να δουλεύει σε μια ομάδα που ο κόσμος έχει απαιτήσεις?

   Το να δουλεύεις σε μια μεγάλη ομάδα όπως ο Πανναυπλιακός, προϋποθέτει πως γνωρίζεις ότι η πίεση είναι μεγάλη και οι απαιτήσεις αυξημένες. Υπάρχει κόσμος που περιμένει σπουδαία πράγματα, ιστορία που κάνει τη φανέλα βαριά και κυρίως η κριτική σπάνια είναι θετική, παρά μόνο αν καταφέρεις να δείξεις σημαντικό έργο. Γνωρίζοντας πολύ καλά το πού πηγαίνω, αλλά και έχοντας την επίγνωση της δυσκολίας του εγχειρήματος, προσπάθησα να ρίξω όλο το βάρος της προσπάθειας, στο αποτέλεσμα της δουλειάς και στις σχέσεις μου με τους ποδοσφαιριστές, διαμορφώνοντας ένα σαφές πλαίσιο συνεργασίας. Απόλυτα ε

ιλικρινής και πάντα με κατανοητό πλάνο από το έμψυχο υλικό, φτάσαμε τουλάχιστον να έχουμε κερδίσει τον κόσμο με την τίμια προσπάθειά μας. Προπονητικό τιμ και ποδοσφαιριστές, πείσαμε τους φιλάθλους μας, πως δίναμε το 100% των δυνάμεών μας για τη νίκη. Δουλέψαμε σκληρά, μεθοδικά και αυτό αναγνωρίστηκε στο τέλος. Μπορεί να μην γίναμε Ρεάλ ή Μάντσεστερ όμως το ότι καταφέραμε να πάρουμε το αυθόρμητο χειροκρότημα του κόσμου ακόμη και μετά από ήττα, για μένα σημαίνει πολλά...

Σκέφτηκες κάποια στιγμή στην διαδρομή να πεις "φτάνει πια δεν αντέχω άλλο"?

    Ποτέ, μα ποτέ δεν σκέφτηκα κάτι τέτοιο. Στη Γεν. Συνέλευση με ρώτησαν αν είμαι αισιόδοξος και αν πιστεύω ότι η ομάδα θα βρίσκεται του χρόνου στην Γ Εθνική. Ήταν μια πολύ δύσκολη ημέρα, αμέσως μετά από την ήττα στο Πορτοχέλι, με την απαισιοδοξία στο φουλ. Απάντησα, πως αν δεν ήμουν σίγουρος, δεν θα βρισκόμουν στην ομάδα. Μετά από λίγα λεπτά, ο αρχηγός της ομάδας Σάκης Γκολέμης, δήλωσε περίπου το ίδιο.... "Θέλουν, δεν θέλουν μερικοί, εμείς θα ανεβούμε."

Ποιά η συνεργασία σου με την διοίκηση?

     Η συνεργασία μου με την εκάστοτε Διοίκηση ήταν πάντα σε φιλικά πλαίσια. Δεν είμαι υπερβολικά απαιτητικός προπονητής και γι αυτό ίσως η ομάδα αποδυναμώθηκε αρκετά το καλοκαίρι, χωρίς αυτό να δημιουργήσει το παραμικρό πρόβλημα. Είτε υπάρχει άμεση επίλυση των προβλημάτων, όπως μετά τη Γεν. Συνέλευση, είτε υπάρχει μεγάλη καθυστέρηση στην συνεννόηση με αυτήν, όπως πριν, οι σχέσεις μου δύσκολα διαταράσσονται. Ρίχνω όλο το βάρος στο αγωνιστικό κομμάτι και στον τομέα της ψυχολογικής υποστήριξης των παικτών και έτσι δεν αφήνω να επηρεάζει την ομάδα το όποιο διοικητικό πρόβλημα. Κάτι τέτοιο όπως αντιλαμβάνεστε, δεν είναι τόσο εύκολο, όμως δεν υπάρχει τίποτε άλλο για έναν προπονητή. Το να αφήνεις να σε παρασύρουν τα διοικητικά προβλήματα, είναι τελικά εις βάρος της ομάδας...

   Θα ήθελα να σταθούμε στο κεφάλαιο " έμψυχο υλικό" το οποίο αριθμούσε κυρίως νέα παιδιά.

   Το καλοκαίρι και μετά από μια επιτυχημένη χρονιά, η ομάδα άλλαξε πολύ. Παρά το ότι είχα ζητήσει να παραμείνει ο βασικός κορμός της, αυτό για λόγους που δεν είναι της παρούσης, δεν έγινε. Η φυγή πολλών καλών και έμπειρων παικτών, δεν καλύφθηκε από την απόκτηση άλλων, αλλά οι προσθήκες ήταν από παιδιά με εμπειρία τοπικού πρωταθλήματος. Οι μικροί μας, είχαν μάλιστα εμπειρία μόνο από την Β' κατηγορία...!!! Όπως καταλαβαίνει κανείς, το χτίσιμο μιας ανταγωνιστικής ομάδας υπό αυτές τις συνθήκες ήταν εξαιρετικά δύσκολο. Όμως, επειδή πιστεύω πως όλα είναι θέμα σωστών συνεργασιών, το προπονητικό επιτελείο, δηλαδή ο Γ. Νενεκούμης και  Ν. Σωτηρόπουλος, έκαναν αξιοθαύμαστη δουλειά και φτάσαμε όλοι να στηριζόμαστε σε όλα τα παιδιά που είχαν έρθει δειλά- δειλά το καλοκαίρι στην ομάδα.  Μεγάλο μερίδιο βέβαια στην ψυχολογική υποστήριξη όλων των νέων παικτών,  έχουν και οι πιο παλιοί στην ομάδα, ποδοσφαιριστές τα ονόματα των οποίων αποπνέουν από μόνα τους σεβασμό....

    Ποια η σχέση του Νίκου Μητροσύλη με τους διαιτητές και ποιά η άποψή του για το επίπεδο των Ελλήνων διαιτητών?
   Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια δήλωσή σου μετά το τέλος του αγώνα με τον Ευβοϊκό στο Ναύπλιο στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος¨ είχες πει για τον δεύτερο βοηθό που σας είχε ακυρώσει το γκολ στο 90 και κάτι '' ότι ο ήλιος δεν του επέτρεψε να έχει καλό οπτικό πεδίο...τι να κάνουμε άνθρωπος είναι και αυτός....ας βάζαμε γκολ τις ευκαιρίες που χάσαμε..΄΄

   Η σχέση μου με τους διαιτητές της Δ' εθνικής, θα έλεγε κανείς ότι σχεδόν δεν υπάρχει. Δεν θυμάμαι κανένα παιχνίδι να έχω δεχθεί παρατήρηση αλλά και να έχω κάνει διαμαρτυρία σε κάποιον. Πιστεύω πως ο διαιτητής πρέπει να αφήνεται να παίξει ελεύθερα και να κάνει αυτό ακριβώς που έχει στο μυαλό του. Αν αυτό, είναι κάτι άσχημο για την ομάδα μου, δεν βλέπω τον τρόπο να τον αποτρέψω. Το πιθανότερο είναι, αν διαμαρτύρομαι, να τον βοηθήσω να με αποβάλλει. Για να είμαι όμως ειλικρινής, ποτέ δεν είδα διαιτησία σφαγιαστική εις βάρος της ομάδας μου. Με μικρά λάθη ίσως. Αλλά, η ομάδα μου...κάνει τόσα πολλά λάθη σε κάθε παιχνίδι. που προτιμώ να ασχοληθώ με αυτά, παρά με εκείνα των διαιτητών.

    Το φετινό πρωτάθλημα χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι πολλές ομάδες εξαιτίας της οικονομικής ανέχειας αναγκάστηκαν να προωθήσουν νέα παιδιά. Από αυτό προέκυψαν οφέλη για το ελληνικό ποδόσφαιρο;

    H έλλειψη χρημάτων σίγουρα 'έφερε πολλές αναταράξεις στις ποδοσφαιρικές ομάδες. Μεγάλο πρόβλημα είχαν όσοι είχαν στηριχτεί αποκλειστικά στο χρήμα. Ομάδες που είχαν ακαδημίες και υποδομές, επηρεάστηκαν πολύ λιγότερο. Εκείνο που βλέπω όμως, είναι κάτι άλλο. Οι νεαροί Έλληνες ποδοσφαιριστές, δεν βλέπουν πια με αισιοδοξία το μέλλον τους στη χώρα μας και αναζητούν καλύτερες συνθήκες στο εξωτερικό. Οι περιπτώσεις νεαρών που φεύγουν από μικρή ηλικία σε ευρωπαϊκούς συλλόγους, αυξάνονται θεαματικά. Ταλαντούχοι ποδοσφαιριστές, υπήρχαν και θα υπάρχουν. Η ευθύνη μας όμως, σχετικά με την αξιοποίησή τους, είναι πολύ μεγάλη, κυρίως σε όσους διοικούν ομάδες. Θεωρώ πως πρέπει να βελτιώσουμε όλο το ποδοσφαιρικό σκηνικό, έτσι ώστε να κρατήσουμε τον ανταγωνισμό σε υψηλό επίπεδο, γιατί σε διαφορετική περίπτωση, θα ψάχνουμε ποδοσφαιριστές με το μικροσκόπιο...

   Ο Πανναυπλιακός μπορεί να χαρακτηριστεί ομάδα του προπονητή?...δηλ. να δουλέψει απρόσκοπτα και οι οδηγίες του να βρίσκουν ανταπόκριση και να εφαρμόζονται?

    Ο Πανναυπλιακός, δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί "ομάδα του προπονητή'. Κι αυτό γιατί είναι πολύ μεγάλο μέγεθος, ώστε να μπει κάτω από το όνομα οποιουδήποτε. Ακόμη, στην ομάδα αυτή, συναντά κανείς όλες εκείνες τις αντιξοότητες που έχει μια επαρχιακή ομάδα και μάλιστα στη σημερινή οικονομική συγκυρία. Προσωπικά πάντως, δεν αντιμετώπισα ποτέ μεγάλο πρόβλημα, σχετικά με τον τρόπο που έκανα τη δουλειά μου. Υπήρχαν ελλείψεις, δυσκολίες και απρόβλεπτα αλλά σε γενικές γραμμές είχα πολύ ήρεμα αποδυτήρια και μικρή έξωθεν παρέμβαση.

Ποιά η γνώμη σου για την έξαρση των κρουσμάτων βίας που παρατηρείται στα ελληνικά γήπεδα τα τελευταία χρόνια.

   Η βία είναι ένα φαινόμενο που δεν απασχολεί μόνο το χώρο του ποδοσφαίρου. Λυπάμαι που βλέπω να γίνονται επεισόδια σε κάποια γήπεδα αλλά με απασχολεί πολύ περισσότερο το πρόβλημα της μόρφωσης αυτών των παιδιών, καθώς επίσης και το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας τους.  Θα ήθελα να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα σε ολοκληρωμένη μορφή και όχι αποσπασματικά. Ίσως είναι περισσότερο κοινωνικό και πολιτικό το ζήτημα. και όχι μόνο αθλητικό.

Ποια είναι τα μηνύματα που λαμβάνεις από το υλικό που υπάρχει στην Αργολίδα...ανέφερες ότι το καλοκαίρι ήρθαν δειλά δειλά στην ομάδα νέα παιδιά.....υπάρχει δηλ...το δάσος ή βλέπουμε μόνο το δένδρο?

   Τα μηνύματα που λαμβάνω από το ποδοσφαιρικό μέλλον της Αργολίδας είναι μόνο θετικά. Υπάρχουν τα ιδιωτικά κέντρα στα οποία γίνεται εξαιρετική και επαγγελματική δουλειά. Υπάρχουν και Ακαδημίες συλλόγων που δημιουργούν νέους ποδοσφαιριστές. Νέοι γυμναστές εργάζονται με σοβαρότητα και σύνεση και η παραγωγή ταλέντων είναι σε υψηλό βαθμό. Οι μικτές μας ομάδες, διακρίνονται στις διοργανώσεις που συμμετέχουν. Αρκετοί νέοι ποδοσφαιριστές μας παίζουν σε ομάδες Σούπερ Λίγκας (κ20), με πολλές ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον. Από τη μεριά μου, είναι γνωστό σε όλους η αμέριστη στήριξη που δίνω σε νεαρούς, χωρίς να υπολογίζω πολλές φορές το ενδεχόμενο κόστος για το αποτέλεσμα της Κυριακής. Πιστεύω πως αξίζει να ρισκάρεις, δίνοντας την ευκαιρία σε ένα νέο παιδί. Αν δεν παίξει καλά, έχει όλο το μέλλον  μπροστά του. Αν όμως διακριθεί, μπορεί να απογειωθεί...

  Ο Νίκος Μητροσύλης πόσο ψηλά μπορεί να βάλει τον πήχη?...σαν προσωπική φιλοδοξία?

      Ο Νίκος Μητροσύλης, ποτέ δεν τα πήγαινε καλά με τους "πήχες". Πάντα πίστευα πως... "Όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια για το μέλλον … οι Θεοί γελούνε". Εκείνο που προσπαθώ πάντα, είναι η διαρκής επιμόρφωση στον τομέα της δουλειάς μου. Προσπαθώ να είμαι πάντα κοντά στις  εξελίξεις του αθλήματος, να μαθαίνω ότι μπορώ, να ψάχνω και να ανακαλύπτω, να ερευνώ και να μην μένω στάσιμος. Δίνω μεγάλη σημασία στην ψυχολογία των ποδοσφαιριστών, και μέσα από όλη αυτή την εξελικτική διαδικασία, θέλω πάντα να γίνομαι καλύτερος και ως άνθρωπος. Το ποδόσφαιρο μπορεί να είναι ένα παιχνίδι αλλά να μην ξεχνάμε τον τεράστιο παιδαγωγικό του ρόλο.

Παράγοντες, προπονητές και παίκτες ξέρουν τους κανονισμούς ;

  Νομίζω πως λίγο έως πολύ, οι κανονισμοί είναι γνωστοί σε όλους μας. Εκείνο που δεν μπορεί να γίνει κατανοητό, είναι πως στη διάρκεια του παιχνιδιού, υπεύθυνος για την τήρησή των, είναι μόνο ο διαιτητής. Αν αφήσουμε τους διαιτητές να παίξουν κι αυτοί, όπως παίζουμε κι εμείς όλοι, πιστεύω πως το άθλημα θα γίνει πολύ καλύτερο. Και σ αυτό χρειάζεται πολύ δουλειά, για να αποβάλλουμε από τους νεαρούς φιλάθλους τη νοοτροπία του άρρωστου οπαδού, που αποδοκιμάζει οτιδήποτε νομίζει ότι βλάπτει την ομάδα του. Πάνω απ΄ όλα είναι το παιχνίδι. Εκεί πρέπει να επικεντρώσουμε και όχι σε αποδιοπομπαίους τράγους που φορτώνουμε όλες τις ευθύνες. Και φυσικά, ένα σημαντικό όπλο, είναι και η γνώση των κανονισμών.

   Έχεις κερδίσει το σεβασμό όλων των ποδοσφαιριστών με τους οποίους έχεις συνεργαστεί αυτά τα δύο χρόνια. Αυτό συζητιέται έντονα και σίγουρα είναι στα υπέρ σου. Πόσο εύκολο είναι αυτό; 

   Θέλω να τους ευχαριστήσω για τη συνεργασία μας, με την αφορμή που μου δίνετε και να πω ακόμη, πως κι εκείνοι κέρδισαν επάξια την εκτίμησή μου. Δεν είναι τόσο δύσκολο να σε σέβονται, αρκεί να τους σέβεσαι κι εσύ και να πιστεύεις στις δυνατότητές τους, όποιες και να είμαι. Προσπαθώ να είμαι πάντα ειλικρινής μαζί τους και να μην έχω δύο πρόσωπα. Ξέρω ότι μερικοί θα πικραθούν με κάποιες αποφάσεις μου αλλά αν αυτές προέρχονται από καθαρά και αγωνιστικά κριτήρια, η κατανόηση δίνεται απλόχερα. Οι ποδοσφαιριστές, εκλιπαρούν σήμερα από δύο σταράτες και τίμιες κουβέντες. Όποιος εννοεί αυτό που τους λέει, κερδίζει αυτόματα και την εκτίμησή τους....

   Ποιό το σχόλιο σου για τον "ντόρο" που γίνεται σε Ελληνικό αλλά και σε διεθνές επίπεδο για τις "διευκολύνσεις" μεταξύ των ομάδων........(στημένα)

    Όλο αυτό το παράξενο παραλήρημα, όπου όλοι πιστεύουν πως τα πάντα στήνονται, δεν μπορώ να το δεχτώ. Δεν καταλαβαίνω πόσο ευχάριστο μπορεί να είναι το να διοχετεύεις δηλητήριο μέσα στις ίδιες σου τις φλέβες, πιστεύοντας αδιάκριτα σε θεωρίες συνομωσίας. Προφανώς η είσοδος του στοιχήματος έχει δημιουργήσει στρατιές "πονηρών" που ονειρεύονται εύκολο και γρήγορο κέρδος. Αλλά, σε τί ωφελεί όλους εμάς, το να πιστεύουμε πως ότι βλέπουμε γύρω μας, είναι και σκηνοθετημένο; Σίγουρα υπάρχουν και περιπτώσεις που μερικά παιχνίδια δεν είναι και τόσο καθαρά αλλά από τη στιγμή που δεν μπορούμε να αποδείξουμε τίποτα, είναι ανόητο να αναπαράγουμε φήμες. Δεν μπορώ να ξεχάσω τις δικές μας περιπτώσεις, όπου κάθε παιχνίδι μεταξύ Πανναυπλιακού - Παναργειακού που λήγει ισόπαλο, είναι αυτομάτως και συμφωνημένο. Πέρυσι,  ο Παναργειακός ήθελε και πήρε θετικό αποτέλεσμα στο Ναύπλιο, προηγήθηκε και κρατούσε μέχρι το 85' το σκορ. Ο Πανναυπλιακός, έπαιζε με όλες τους τις δυνάμεις για να νικήσει, και κατόρθωσε τελικά να ισοφαρίσει λίγο πριν το τέλος, ενώ στις καθυστερήσεις είχε δοκάρι. Φέτος, στο 0-0 του Ναυπλίου, πάλι ακούστηκαν φωνές για συμφωνημένο αποτέλεσμα. Είναι αστείο. Με την ισοπαλία, ευνοήθηκε μόνο ο Παρνασσός. Συμφωνώ, πως δεν ήταν και το πιο θεαματικό παιχνίδι της χρονιάς. Ας αναλογιστούν όμως όλοι, το τί θα σήμαινε μια ήττα μέσα στο Ναύπλιο και ας σκεφτούν και την ψυχολογική κατάσταση όλων των ποδοσφαιριστών. Δεν είναι όλα τόσο εύκολα όσο φαίνονται απ' έξω. Κάποια στιγμή, θα πρέπει να σταματήσει αυτή η καχυποψία. Δεν μπορεί κάθε φορά να αποδεικνύουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες.

  Ποιός είναι ο Νίκος Μητροσύλης εκτός γηπέδων?

    Ένας συνηθισμένος συμπολίτης και απλός άνθρωπος του ποδοσφαίρου. Πέρα από τα συνηθισμένα, ασχολούμαι με τη μουσική, ψάχνω αρκετά μέσω και του Διαδικτύου την αρχαία Ελληνική παιδεία, ενημερώνομαι για ότι συμβαίνει γύρω μας. Στις ελεύθερες ώρες μου, παίζω με τα παιδιά μου ή φροντίζω τον κήπο του σπιτιού. Με λίγα λόγια, ότι κάνει η μεγάλη πλειοψηφία  των ανθρώπων μιας επαρχιακής πόλης....

Συντάκτης:  Αθανάσιος Ι. Αρμπερώρης    Φωτογραφίες studio B&G

Νικόλα σε ευχαριστώ πολύ από καρδιάς και εύχομαι επιτυχίες σε ότι και αν κάνεις